2unlimited

Zo gebeurt er 2 weken zo goed als niks, en dan beleef je ineens weer heel wat in 24 uur tijd :D.

Maandag kwam ik Jason tegen in de lobby en hij vroeg of ik zin had om dinsdagavond mee te gaan naar karaoke. Na 2 weken hikikomori (voor de Japanologen onder ons) te zijn geweest, wilde ik natuurlijk niets liever dan er weer op uit gaan :). Maar tegelijkertijd had ik: dinsdag....dinsdag....had ik niet al iets afgesproken dinsdag? hmm....
Na lang nadenken bedacht ik me dat Marit en ik anderhalve week geleden met Morinaga-san afgesproken hadden weer een (half) dagje uit te gaan, en dat was dus gepland op woensdag.
Ik zou de nacht daarvoor weinig nachtrust hebben, dus ik moest wel nadenken: wel of niet gaan? Maar ja.....karaoke blijft karaoke, dus de keuze was snel gemaakt ;).

Jason, Jeremy en ik zouden half 11 vertrekken vanaf AP house en in de stad zouden we nog vrienden ontmoeten van Jason.
Om tien voor half 11 stonden we dus buiten, en na een kwartier koukleumen nog steeds geen bus....bleek dat de laatste bus om 10 voor 10 kwam. (J&J waren er niet van uit gegaan dat het busschema aangepast was aan 'no school'.....*zucht*, het is vakantie, dat hadden ze toch wel kunnen bedenken). Maar gelukkig werden er net mensen afgezet bij AP house met een taxi, dus die zijn we maar meteen ingesprongen. Toen we in Beppu aankwamen, zei Jason dat de rest om 2 uur zou komen.....wtf....pas om 2 uur? Dus we moesten ons eerst nog 3 uur vermaken ergens anders in Beppu. Dat is gelukkig goed gelukt :D We zijn naar een trendy cocktailbar gegaan en daar kwam ik Mutti ook nog tegen (het Indonesische meisje dat 6 jaar in Nederland heeft gewoond) en die was helemaal hyper dat Marit en ik nog in beppu waren, want zij dacht dat we alweer terug waren naar NL.

Met J&J heb ik het nog over het WTC gehad en zij dachten dat er minstens 8000 mensen omgekomen waren. Sorry? Zoveel? Volgens mij zijn jullie verkeerd ingelicht. Ik dacht dat het rond de 2000 waren, maar ik heb het ff opgezocht vandaag en het waren er iets meer dan 3000.

Om 2 uur zijn we dus naar de karaoke gegaan, en rond half 3 waren Jason's vrienden er ook (2 jongens, 3 meisjes). Tot 5 uur 's ochtends hebben ons helemaal schor gezongen. We hadden een grote kamer en t was eigenlijk een soort kleine prive disco inclusief discobal :D. De tafels werden aan de kant geschoven en tadaa: een dansvloer ^__^. Nou ben ik zelf niet zo van het dansen, dus dat heb ik niet veel gedaan, op een paar nummers na die ik zelf zong.
En nu komt het beste: Ze hadden 2unlimited :D:D:D Ik kon gewoon 2unlimited zingen in de karaokebar in Japan ^____^. 2unlimited is voor mij echt nostalgie van de basisschool. Ik was echt heeeeeeeeelemaal fan van ze. (weet je nog, pap, dat je de cd van 2unlimited voor me hebt gekocht? Dat is echt een geweldige jeugherinnering voor mij)
Dus heb me helemaal uit kunnen leven op 'No limit'.

5 uur sloot de karaokebar. Iedereen had ondertussen best honger gekregen, dus we zijn daarna naar de Yoshinoya gegaan (goedkoop, lekker eten, 24/7 open) en daar heb ik voor de 2e keer in mijn leven de zon zien opkomen, hehe :). Rond 6 uur sloeg de moeheid toch echt toe bij iedereen, dus zijn J,J en ik mee naar Brandon gegaan, waar we konden blijven slapen. Jeremy en ik wilden echt slapen, dus als halve zombies liepen we naar Brandon's huis zonder op de rest te letten, dus toen we aankwamen waren Jason en Brandon zoek. We hadden geen zin om op hen te wachten en Jeremy had daarom ook een heel goed idee: via een of andere trap naast Brandon's apartement naar zijn balkon gaan (1e verdieping) en dan naar binnen. Had -ie blijkbaar vaker gedaan, dus wij zo naar binnen en meteen gaan slapen :).

Helaas ging voor mij om 9 uur de wekker alweer, dus ik even gedouched om wakker te worden en toen op weg naar het station. Gelukkig was ik redelijk fit, wat ik bijna altijd heb als ik maar 2/3 uur kan slapen. Dan ben ik 's ochtends gewoon wakker, alleen 'smiddags slaat de moeheid dan ineens genadeloos toe. Maar t was een half dagje uit, dus dat moest wel lukken :).

Om half 11 hadden we de trein naar Oita. Morinaga-san had heel wat gepland om te bezoeken: een Shinto-schrijn, een restaurant aan zee, de bibliotheek van Oita en een Boeddhistische tempel. De Shinto-schrijn was echt geweldig: het was midden in een stuk natuur waar de natuur nog echt natuur was (en dat zie je niet vaak in japan, bijna altijd is er wel menselijk ingrijpen geweest). De schrijn was gemaakt in de 9e eeuw. Rondom de schrijn stonden enorme bomen. Echt enorm!!! Ik had nog nooit zulke grote/brede bomen gezien. Het was echt heel indrukwekkend. In de tempel zelf heb ik voor het eerst mijn geluk laten voorspellen via een papiertje wat je kan kopen voor 100 yen. Ik snapte niet veel van de kanji, maar ik had het beste geluk :D :D Go me! Marit had helaas maar een beetje geluk. Maar beter iets dan niets, toch? Het papiertje hebben we daarna in de boom gehangen, zoals normaal gebruik is. Je ziet bij schrijnen dan ook veel bomen of struiken die vol zitten met gestrikte papiertjes.

Ik wil nog veel meer schrijven, maar het is al half 12 en morgen gaan Marit en ik naar Okinawa :D (lees: zon, zee en strand;)). En aangezien ik ervan houd om dingen op het laatste moment te doen, heb ik nog niks gepakt. Dus dat ga ik nu doen. Daarna meteen mijn bed induiken en slapen en morgen hopelijk met de bus naar Fukuoka. Marit en ik brachten een half uur geleden ons vuilnis naar buiten en toen zag Marit ineens een bericht hangen dat er vandaag geen bussen naar Fukuoka gingen, omdat het ergens sneeuwde! NEEEEEEEEE! Wij moeten morgen met de bus naar Fukuoka!!! Wat maakt sneeuw op de snelweg nou uit? Dan kunnen bussen nog steeds rijden toch? En tis echt geen sneeuw dat metershoog blijft liggen, maar oke, das Japanse logica. Morgen moet -ie wel weer rijden, want als je met de trein naar Fukuoka wilt, ben je 7000 yen kwijt. (een fortuin voor anderhalf uur treinen).

*prays*

anyway, als mensen het uitje af willen lezen, dan verwijs ik ze naar Marit's site:

www.maritinjapan.waarbenjij.nu
Marit heeft ook haar foto's erbij gezet, dus tis de moeite waard :).