Fun in Nagasaki

Van het weekend ben ik naar Nagasaki geweest en het was echt superleuk en gezellig :D.

Maar eerst iets anders: k kom net terug van een Noh-voorstelling, dat was echt cool! Noh is Japanse toneel met maskers, hele mooie kleding en (acapella) muziek. Ik wilde nog een filmpje maken, maar de batterij van mijn camera dacht daar anders over ~_~, k had gelukkig nog net genoeg over om een aantal foto’s te maken. In het begin was het wel een beetje saai, want er was dus zang en 1 persoon die heel langzaam bewoog met een waaier. Er hoorde een verhaal bij, dat was vantevoren verteld, maar dat was in heel formeel Japans en niet goed te volgen, dus ik snapte er niet veel van. Later was er een dans waarin een slang tegen samurai vocht, dat was echt heel cool. Voordat het laatste stuk begon, kreeg ik ineens van iemand een enorme tak met bladeren in mijn handen geschoven (net als 10~15 andere mensen) en moesten we tijdens het laatste stuk tegen een demon gaan vechten, dat was echt lachen. We moesten voor het toneel staan en dan heel hard slaan met de tak op het podium en dan kwam de demon op je af en dan moest je proberen de tak vast te blijven houden. K was mijn tak vrij snel kwijt >_<, maar ja, wat wil tegen een demon he ;).



Zaterdagochtend ben ik dus naar Nagasaki vertrokken en heb ik in de bus 'hostage' gekeken, in het Japans weliswaar, maar de beelden zeggen genoeg bij een actiefilm, dus was -ie toch wel vermakelijk en 3 uur later was ik in Nagasaki waar het stralend weer was en Ruben me opwachtte bij het station. 's Middags zijn we een beetje gaan shoppen. Om de een of andere reden vergeet ik altijd 9 van de 10 keer mijn pyama als ik ergens ga logeren, dus we zijn naar de uniqlo (een winkel met leuke en goedkope kleding ^__^) gaan om ff een t-shirt en een broek te kopen.
Ze hadden er ook t-shirts waar op stond: 'achterom is het kerremus'. Heel apart.....

Ruben had tegen me gezegd dat er een vuurwerkfestival was, maar het was eigenlijk een festival met boten uit verschillende landen, dus we hebben nog wat bootjes bekeken (en Russische matrozen met foute petten die Japanse meisjes aan het versieren waren) en 's avonds werd het idd met vuurwerk afgesloten. Ik heb een paar hele geslaagde foto's van het vuurwerk kunnen maken ^__^.
We hebben met een hele groep Japanners, Koreanen en Nederlanders naar het vuurwerk gekeken en daarna zijn we naar cybac gegaan.

In januari was ik daar ook al geweest, maar niet zo heel lang, maar nu ben ik er echt de hele nacht geweest en het was echt supergezellig. Ze hebben echt zoveel bij cybac: Je betaalt ongeveer 10 euro om er 12 uur te mogen zijn en dan kan je gratis drinken, internetten, films kijken, playstation/nintendo wii/etc spelen, manga lezen, poolen, tafeltennisen/darten/douchen/relaxen bij een voetenbad/massagestoel/gamen, zoals DDR, taiko, vechtspelletjes etc en last, but not least (het belangrijkste ;))karaoke! En als je toch heel moe bent, kan je bij de balie om een kussen en deken vragen en kan je slapen in een hokje met een bank.

Ik heb eerst wat gegamed, daarna heb ik even lekker zitten relaxen bij het voetenbad, toen natuurlijk even travian geupdate (waar internet is, is travian ;)) en toen weer ff naar het voetenbad. Het was ondertussen als 1 uur 's nachts en k was best moe, maar toen kwam Ruben me verblijden met het goede nieuws dat we met zijn allen karaoke gingen doen :D :D :D daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen en ik was spontaan weer wakker. Karaoke was -zoals gewoonlijk- weer helemaal geweldig. Ik heb samen met Jennifer en Nana, een Japanse jongen heel veel gezongen (ook Johnny's, want die kende die ook, yeeeh ^__^), we hebben ook een poging tot X-Japan gedaan, maar dat ging niet helemaal perfect (understatement). Na een tijdje zaten alleen Jennifer, Nana en ik nog in de karaokebar en met ons 3en hebben denk ik iets van 2 uur lang liedjes zitten zingen, echt superlachen en gezellig :D. Rond 5 uur waren we (en onze stemmen) toch wel een beetje gaar, dus zijn we met zijn drietjes V for Vendetta gaan kijken. We hebben hem niet afgekeken, want ik was erbij in slaap gevallen en Ruben kwam om kwart over 6 langs om te vragen of we ook mee naar huis gingen, want de trammen reden weer. Toen we buiten kwamen was het al helemaal licht, dat was wel vreemd. Iedereen is gaar de tram ingestapt en Nana stelde nog heel galant voor dat als ik wilde slapen, dat ik wel op zijn schouder mocht rusten. Half 8 waren we bij het appartementencomplex en is iedereen in bed gedoken. Laat he (of eerder vroeg?). Ik kon op de kamer van Shira (de vriendin van Ruben) slapen, dus dat kwam goed uit.

Dezelfde dag ben ik weer om 12 uur opgestaan en heb k 2 uur een beetje DS gespeeld tot Ruben ook uit bed kwam (2 uur dus) en daarna ben zijn we met Claudia en Onno gaan lunchen, daarna heeft Ruben me de uni laten zien.
Nana had 's ochends (rond 6 uur dus, hehe) al voorgesteld om vanavond weer wat te doen en dat hij wel voor ons wilde koken. Ik had wel medelijden met hem, want hij moest die dag alweer om 11 uur bij YamadaDenki (elektronicazaak)werken tot 8 uur ‘s avonds, en bij YamadaDenki hebben een hyperblij muziekje dat elke minuut herhaald wordt en dat ik ook helemaal mee kan zingen (waar je af en toe mensen lekker mee kan irriteren, he Marit ;)). Hij mocht gelukkig al om 7 uur weg, omdat –ie zo gaar was. Jennifer, Gerrie en ik zijn met hem naar de supermarkt gegaan en daarna in het appartement van Claudia, Jennifer en Mariko gekookt. We hebben ook iets heel vaags gegeten: een of andere groente dat eruit ziet als een wortel, maar als je het raspt, wordt het een of andere vage slijmbrei. Daar doe je dan een ei doorheen en wat prei en je hebt iets aparts. K weet ook niet hoe ik het anders moet noemen. Het was toch wel lekker, gelukkig :). Iedereen was eigenlijk wel gaar, dus we zaten gewoon een beetje om de tafel wat te kletsen en Japans gaat toch wat moeizaam als je moe bent, maar t was heel gezellig. Dat was trouwens wel cool in Nagasaki, de Japanners konden gewoon geen Engels, dus je moest wel in het Japans praten, dat was echt goed voor mij ^__^.

Maandag wilden we met Claudia naar Iyojima gaan, een eilandje in de buurt van Nagasaki met een mooi strand en een mooie onsen, maar het weer was helaas wat minder, dus dat hebben we maar gecancelled. Jennifer had me ook uitgenodigd om mee te gaan naar de finale van een Miss Tiara contest met bruidsjurken. De mentor (Sayaka) van Richard deed er aan mee, dus dan konden we haar supporten :). Leek me wel interessant, dus ik ben met Jennifer en Richard meegegaan. Toen we aankwamen werden we opgewacht door de moeder, de oma en een vriendin van de moeder van Sayaka, en toen de moeder Jennifer en mij zag, kregen we echt meer dan 10 x over ons heen dat we zo ‘kawaaaaiiiii’ (=schattig) waren. Jennifer en ik hadden echt geen idee wat we moesten doen....ik bedoel....tis toch vreemd als een vrouw van 40 de hele tijd maar blijft roepen dat je zo enorm schattig bent, terwijl we gewoon in onze simpele kleren stonden en ook nog eens enorm zaten te zweten omdat het superwarm en benauwd was. Toen begon ze ook nog eens te praten over dat er later nog een jongen van het werk kwam en dat dat zo’n leuke jongen was en blablabla....ik snapte het niet allemaal even goed. Maar om de een of andere reden was ze bezig om mij te koppelen aan een wildvreemde Japanner. Toen we later in de zaal zaten, werd Jennifer ook echt mooi 1 stoel opgeschoven zodat die jongen tussen ons in kwam te zitten....en ja....wat moet je dan zeggen. Jennifer en ik hadden ook zoiets: ‘Hallo? Wat gebeurt hier?’ De show en de bruidsjurken waren echt heel cool. Iedereen kwam om de beurt naar voren en dan werd er een kort interview gehouden en later kwamen ze allemaal op. Toen was het pauze en vond die moeder het weer noodzakelijk om weer een aantal keer te herhalen dat ik zo kawaii was, recht naast die jongen en die had ook zoiets van ‘ehh...ja....whatever’. Na de pauze zijn Jennifer en ik gewoon weer lekker naast elkaar gaan zitten. Uiteindelijk heeft het meisje met de blauwe bruidsjurk gewonnen. Ik vond zelf de geblokte zwart-witte jurk het coolste (maar niet als bruidskurk eigenlijk, maar gewoon als een jurk voor hele speciale gelegenheden). Wat ook wel lachen was: in het introductiefilmpje was een grappige Engelse fout....ze lieten eerst alle meisjes zien en daarna stond er heel groot in beeld: Witch is your favorite? Hehe.....
We gingen daarna nog thee drinken en ik werd natuurlijk weer naast die jongen gezet en die moeder bleef echt maar doorgaan. We zaten daar met zn 8en ofzo en toen vroeg ze ineens: en vind je het niet een leuke jongen? Dus ik een beetje stamelen ‘ehh....ehh’ ‘Is ie dan niet je type???’ ‘ehh....dat is het niet, maar ehhh...’. K voelde me echt niet op mijn gemak. Die jongen had ook zoiets: oke...laten we er nu over ophouden!!! Jennifer had het ondertussen ook wel gezien en wilde ook naar huis, en ik moest de bus hebben in anderhalf uur, dus ik zei maar heel beleefd dat ik vantevoren nog wat wilde eten en dat ik nu moest gaan, waarop er weer gezegd werd” ‘ooooow, dan kunnen jullie gezellig uiteten gaan (ik en die jongen dus)’. Mooi niet dus!!!!!! Dus ik snel: ‘ehh...nou...ik ga al met Jennifer eten, dus ...’, ‘dan kunnen jullie met zijn 3en wat doen.’ ‘Nou, toch maar niet.’ En toen zijn Jennifer en ik er snel vandoor gegaan. Zoals Jennifer zei: Japanners zijn af en toe heel vermoeiend, maar ze blijven grappig.

Iets voor 5 uur zat ik in de bus en was ik druk met mn DS aan het spelen (Pokemon om precies te zijn) en net voordat de bus vertrok werd ik ineens op mijn schouder getikt en stond Nana ineens voor me: hij was speciaal gekomen om doei tegen me te zeggen en me uit te zwaaien. Lief he (het regende zelfs).
In de bus werd Hostage weer gedraaid, maar aangezien ik weinig slaap gehad had, was dat niet zo erg en heb ik de halve busreis geslapen en 9 uur was ik weer thuis in Beppu.


ps: een paar weken geleden heb ik foto's genomen van het proces hoe APU eruit ziet als er een wolk aankomt :) ziet er best cool uit.